محله­ ی عباس­ آباد در کناره ­ی شمالی رودخانه­ ی زاینده ­رود واقع است و خانه ­های پشت مسجد امام نیز جزء محله مزبور بوده ­است. این محله در زمان شاه­ عباس بزرگ احداث ­شد و علت احداث آن، فزونی جمعیت بود؛ به ­طوری که به شاه گزارش ­دادند بیست و پنج نفر زن و مرد در یک اتاق می‌خوابند و شاه نیز دستور داد این محله را بنا کنند اما این محله بعدها بر اثر حوادث افغان و غیره رو به خرابی گذاشت.

لنبان نام محله ­ای قدیمی در غرب اصفهان است. از امکنه­ای چون جوزان و لنبان، تا این اواخر با عنوان قریه یاد می‌شد و منافاتی ندارد که قریه­ ای جزء اصفهان شده ­باشد و باز هم به قریه نامبردار باشد (مهریار، 1382: 183). لنبان تا زمان علاءالدوله، یکی از دهات نزدیک شهر اصفهان بود و دروازه­ ی شهر که نزدیک آنجا بود، به دروازه­ ی لنبان معروف بود اما پس از توسعه­ ی شهر، جزء شهر و از محلات مهم شد که از دو قسمت لنبان سفلی و علیا تشکیل­ می‌شد (رفیعی مهرآبادی، 1352: 262). لنبان از دوران صفویه جزء شهر اصفهان است و از دیگر نواحی اصفهان جدا شناخته نمی‌شود.

در شهر اصفهان و دهات آن و همچنین در سایر شهرهای ایران، چندین امامزاده به نام امامزاده ابراهیم وجود­ دارد که همه به حضرت موسی ­بن جعفر(ع) منسوب هستند. امامزادگان اصفهان که به نام ابراهیم معروفند عبارتند از:

امامزاده ابراهیم موسوی در محله­ ی طوقچی.

امامزاده ابراهیم در محله­ ی دارالبطیخ.

امامزاده ابراهیم در قریه­ ی سودان ماربین خیابان کهندژ.

جوز معرب گوز به معنای گردوست و نشان از آن دارد که این منطقه با گردو نسبت داشته یا محل کاشت گردو بوده ­است. نسبت دادن محل به نام خوردنی‌ها، یکی از شیوه­ های رایج نامگذاری بوده است. بر حسب منابع قدیم از جمله حافظ ابونعیم، از پانزده قریه­ ای که صحرای آنها در هنگام توسعه­ ی یهودیه به هم پیوست و اصفهان را تشکیل داد، یکی هم جوزدان بود (مهریار، 1382: 310).

محله­ ی بیدآباد از محلاتي است که در شمال رودخانه ­ی زاينده ­رود قراردارد و مافرخي در قرن 5 ه.ق، معجم­ البلدان یاقوت حموی، الأنساب سمعانی و دیگر مراجع عربی، آن را ويذآباد نامیده ­اند زیرا در کلمات فارسي که آخر آن دال مهمله و پيش از آن واو و يای ساکن و يا الف ماقبل مفتوح بود، دال مهمله تبديل به ذال معجمه می‌شد و بنابراین، بیدآباد معرب و یذآباد نیست. از صفويه به بعد، اين کلمه به بيدآباد تبديل شده ­است.

درب در نام مناطق دیگر نیز به چشم می‌خورد مثل درب سیروییه که در ناحیه­ ی بافق قرار دارد(رک: مهریار، 1382: 876) و نیز درب امام، درب بابا قاسم، درب تکیه، درب حرم، درب دشت و درب قلعه.

نام این محله برگرفته از نام جامی، شاعر قرن نهم هجری است. عمادالدین یا نورالدین ابوالبرکات عبدالرحمن­بن نظام­الدین احمدبن شمس­الدین محمد­الدشتی الاصفهانی، متخلص به جامی را می‌توان بزرگترین دانشمند و شاعر ایران در قرن نهم هجری قمری دانست. نسب وی از جانب مادر، به امام محمد شیبانی از شاگردان امام ابوحنیفه می‌رسد.

منطقه يک در بخش مرکزي کلانشهر اصفهان با مساحت 810 هکتار، از شمال به میدان جمهوری اسلامی در مسیر خیابان فروغی تا فلکه شهدا، از جنوب به میدان انقلاب در مسیر زاینده رود تا پل وحید، از شرق به فلکه شهدا در مسیر خیابان چهارباغ تا میدان انقلاب و از غرب به پل وحید در مسیر اتوبان شهید خرازی - سه راه اشرفی اصفهانی- خیابان خرم تا میدان جمهوری اسلامی محدود مي شود.