برزان، برزون و لرزان از بلوك ماربين مي ­باشد كه درسمت شمال­ غربي اصفهان قراردارد (مهدوی،182). از لحاظ قدمت جزو ديه ­هايي بوده كه همراه دو قريه­ ی آزادان و آفاران جزو دهات مهم  بلوك ماربين به­ شمار مي ­آمدند كه بسيار به شهراصفهان نزديك بوده­ است و امروزه جزءِ شهر اصفهان به ­شمار ­مي­ آيد (مهریار،33:1381).

جاوان دیه ­ای در غرب اصفهان و بسیار نزدیک به شهر بود. این دیه، قبلاً جزء دیه­ های ماربین بود ولی اکنون آن را جزو شهر حساب ­می‌کنند. اگر دو کیلومتر رو به غرب از سه راه کهندژ دور شویم، در دو سوی شاهراه، املاک این دیه را می‌بینیم. جاوان در اصل «جا+ او+ ان» است. جا صورتی از زا از ریشه­ ی زایش است (مثل دیه زازران) و صورت دیگری است از زه. جزو دوم، تخفیف ­یافته کلمه­ ی آو و جزو سوم، ان پسوند کثرت و نسبت است. یعنی جاآوآن معادل زاآوان، جایی است که به آب زایشی و زاینده منسوب است.

ولدان دهي بوده جزو دهستان ماربين شهراصفهان. منطقه ­اي كوچك و قشنگ و صحرايي دلكش ومنزّه، پر از درختان گل و پرورشگاه گل رُز. اين قسمت در شمال اصفهان بين رهنان و اصفهان قرارگرفته ­است. گوشه ­ی باريكي از آن تا نزديكي كارخانه­ ی روغن ­نباتي نازنين واقع در جاده اصفهان ـ تهران مي ­رسد.

بابوکان، یادآور نام خانوادگی اردشیر بابکان یعنی بابکان است. در اصفهان، دو منطقه به این نام وجود­ دارد: دیه ای از دهستان ماربین اصفهان که نزدیک به شهر اصفهان است و دیه ای در قسمت علیای شهرضا.

این منطقه در 12 کیلومتری شمال غربی اصفهان و بین راه اصفهان - تهران قراردارد (فرهنگ جغرافیایی ایران، 1328: 10/ 99) و از مهم­ترین ورودی‌های اصفهان به­ شمار می‌آید.

توجه به عناوین دهنو، دهک، دهق، دهسور که همه با «ده» آغاز می ­شود، نشان می‌دهد که ایرانیان قدیم و بانیان این دهات دوست داشته­ اند نام ده را روی آبادی خود بگذارند. معنای ده در روزگار گذشته، با معنایی که ما امروزه به یک قریه­ ی کوچک اطلاق می‌کنیم فرق داشت. در گذشته، ده معنای وسیعی داشت و به معنای مرز و مملکت نیز می‌آمد. به همین دلیل است که در بسیاری از مناطق کشور، نام قراء و قصبات با لغت ده آغاز می‌شود و نشان می ­دهد که بانیان آنها علاوه بر علاقه به پدیدآوردن آبادی، در عمل با وسعت ­دادن به معنی آن کشوری را پدید آورده ­اند.

منطقه دو يکي از قدیمی ترین مناطق شهری اصفهان است که بافت سنتی و قدیمی آن از دیرباز تا به امروز حفظ شده است. با مساحتي معادل 2.145 هکتار، از شمال به خیابان امام خمینی، از شرق به خیابان خرم، از غرب به دانشگاه صنعتی و از جنوب به خیابان اشرفی اصفهانی محدود می شود که در تقسیمات شهری، محلات قدیمی و روستاهای مختلفی از جمله برزان، آفاران، ولدان، جاوان، سودان، فردوان، بابوکان و دهنو را در خود جای داده است. این منطقه از معدود مناطقی است که چند تکه است، یعنی یک پهنه مشخص و واحدی ندارد و عملا به سه قسمت تقسیم شده و با مناطق یک، هشت، نه، یازده و دوازده  شهری و نیز دو شهر خمینی شهر و شاهین شهر همسایه است.